پرسشنامه افسردگی بک (BDI, BDI-1A, BDI-II)، ایجاد شده توسط Aaron T. Beck، یک پرسشنامه خودگزارشی چند گزینه ای ۲۱ سوالی است که یکی از پر کاربرد ترین تست های روانسنجی برای اندازه گیری شدت افسردگی است. توسعه آن تغییری را در میان متخصصان سلامت روان نشان داد که تا آن زمان به افسردگی از منظر روان پویشی نگاه می کردند، نه این که ریشه در افکار خود بیمار داشته باشد. در نسخه فعلی خود، BDI-II برای افراد ۱۳ ساله و بالا تر طراحی شده است و از موارد مربوط به علائم افسردگی مانند: نا امیدی و تحریک پذیری، شناخت هایی مانند گناه یا احساس تنبیه و همچنین علائم فیزیکی مانند مانند خستگی، کاهش وزن و عدم علاقه به رابطه جنسی است. سه نسخه از BDI وجود دارد، BDI اصلی که ابتدا در سال ۱۹۶۱ منتشر شد و بعدا در سال ۱۹۷۸ با عنوان BDI-1A تجدید نظر شد و BDI-II که در سال ۱۹۹۶ منتشر شد. BDI به طور گسترده به عنوان یک ابزار ارزیابی توسط متخصصان مراقبت های بهداشتی و محققان در زمینه های مختلف استفاده می شود. BDI به عنوان مدلی برای توسعه پرسشنامه افسردگی کودکان (CDI) مورد استفاده قرار گرفت که اولین بار در سال ۱۹۷۹ توسط روانشناس بالینی ماریا کوواکس منتشر شد.
